Wyż Małopolską
Encyklopedia PWN
obszar wyżynny w południowej i południowo-wschodniej Polsce;
południowo-wschodnia część Niz. Środkowopolskich, między Niz. Środkowomazowiecką na północy a Wyż. Małopolską na południu;
największa kotlina Podkarpacia Północnego, położona między brzegiem Karpat na południu a wyż.: Małopolską i Lubelsko-Lwowską na północy;
podobszar fizycznogeogr. w Europie Zachodniej i Europie Środkowej, pomiędzy M. Północnym, Skagerrakiem, Kattegatem oraz M. Bałtyckim na zachodzie i północy, Niz. Wschodnioeuropejską na wschodzie oraz Wyż. Małopolską, Masywem Czeskim, Średniogórzem Niemieckim i Basenem Paryskim na południu; w Polsce, Niemczech, Danii, Holandii, Belgii oraz częściowo Francji i Rosji (obwód królewiecki).
część Niżu Środkowoeuropejskiego, między granicą zasięgu ostatniego zlodowacenia na północy a Sudetami i Wyż. Małopolską na południu;
botanik, fitosocjolog;
